Leclerc Briant, Champagne Rosé Brut

De oogst is van 2018 met 5% rode wijn uit Cumieres. Alleen bij champagne mag je rode wijn toevoegen om rose te maken, het zorgt voor een zeer nauwkeurige kleur. Heel ingetogen en fris!

In de Media

Leclerc Briant Rosé

door Magda van der Rijst

Daar gingen we: een trio wijnschrijvers, de mannen achter de Organic-winkels en de ontdekker van Leclerc Briant. Op naar de Champagne. We zoefden in een comfortabele reiswagen met een wijde boog om het verlaten Brussel, gingen stapvoets langs zwaarbewapende grenspolitie met bivakmuts en bereikten via wijngaarden in een vredige winterslaap het oersaaie Epernay. Ik ben gek op Epernay maar op een zondagmiddag, laat in november, lijkt er vanaf de buitenkant niets te beleven in het bruisende hart van de Champagne. Normale zaak of was het schuilen achter de luiken? Huilen om 13 november? Om desondanks toch in een passende sfeer te raken, bestelden we een aperol in het hotel. Helaas, daar lag geen flesje bubbels koud. Misschien ook beter want als champagne te lang in een koude koelkast ligt, smaakt hij heel snel zo plat als wat. Dan maar naar buiten. In een tussenbeie jasje, quote een van de wijnschrijvers zijn grootvader. Zo’n dun-dik-jasje voor als het net te koud is om zonder over straat te gaan.

Vies versus verrukkelijk

We proefden die middag vooral champagnes van kleine, voor ons onbekende huizen. En oei, oei, foei: wat zijn er toch te veel vieze champagnes op de markt. Onzuiver, grof, zuur of juist te zoet, uitgeblust en suffer dan een novemberzondag in de wereldberoemde wijnstreek. Nare wijnen waardoor mensen zeggen: ‚Voor mij hoeft het niet, champagne, niks aan. Dan spring ik tussenbeide met of zonder jas en ga de weddenschap aan dat zelfs de meest uitgesproken champagnehater gegarandeerd verslingerd kan raken aan mijn lievelingswijn, maar dan moet je wel een goede nemen. Bijvoorbeeld die van Leclerc Briant, sinds een jaar of vier op de Nederlandse markt en juweeltjes voor (nog) geen geld.